Is de Slütter familie avontuurlijk ingesteld?
Bij avontuurlijk schieten me een aantal termen door het hoofd
- Afwisselend
- Boeiend
- Gewaagd
- Ondernemend
- Onzeker
- Spannend
Ik denk dat al deze termen wel aanwezig waren bij de emigranten maar dat de bron voor ontwikkelen van deze eigenschappen gelegen is in onvrede met de thuis situatie in Achterhoek.
Uit: Weg uit Nederland. (Nidi) Nederlands Interdisciplinair demografisch Instituut. 2008
Feit is dat de economische situatie vlak na de 2e WO niet bijster gunstig was in Nederland. Na een aanvankelijke positieve stemming na de bevrijding draaide dit om tot pessimisme over de langdurende wederopbouw, de woningnood en stijgende werkloosheid. Dus werd er rond gekeken, kranten gelezen, nieuws geluisterd over waar, ter wereld, het beter was om een toekomst op te bouwen. Er waren ook echte emigratie propaganda initiatieven van de overheid. Drees moedigde zelfs aan om elders in de wereld een bestaan op te bouwen. Nederland had ca 10 miljoen inwoners hetgeen als druk werd ervaren. In de 50-60 jaren vertrokken ca 350.000 mensen richting Canada en Australië. 20% is uiteindelijke teruggekeerd. Toch claimden volgens een onderzoek in 2006 in Canada ca 923.000 Canadezen dat ze o.a. Nederlands bloed in de aderen hadden of voelden stromen. In Amerika waren dat er in het jaar 2000 ca 4,5 miljoen Amerikanen.
Historisch gezien.
Vanaf de 17e -18e eeuw zie ik dat de afstammelingen waaruit onze generatie Slütters geboren is zich voornamelijk bewogen hebben in en rond de Gelderse Achterhoek en aan de Duitse kant in het westelijk deel van Nord Rhein Westfalen. Tevens dat het gros van mannen werkzaam waren als landbouwer. Van vader op zoon is dat natuurlijk niet zo vreemd. Tevens dat we niet in een stedelijke omgeving verbleven. Ruimte was er nog wel maar wilde je een nieuwe boerderij dan moest er soms wel ontgonnen worden.
Van de 2e generatie zijn twee leden (Christina en Narda)naar Canada vertrokken, terwijl ’n 3e lid (Marie) het aldaar ook heeft geprobeerd. Het was ook gelijk ’n heel eind weg en aan de andere zijde van een grote Oceaan. Emigreren naar Denemarken is toch iets anders. Canada, New Zeeland, Brazilie was wel een avontuur van een andere orde. In dat tijdsbeeld rond 1950 vertrok je niet met de gedachte dat je mogelijk tientallen keren weer terug zou zijn. Het leek voor altijd. Christina en Narda waren de partner van resp Theodore Beernink en Weelink en derhalve qua kostwinning op hen aangewezen. Let wel: zij vertrokken beide met een flink gezin. Misschien verword de term gewaagd dan tot lichtzinnig tenzij de nood erg hoog was.
De broers in Nederland:
Jo, Gert en Anton werden alle drie boer niet echt ver uit de buurt. Jo was al op het thuishonk aan het boeren. Gert verwierf een boerderij in Lintvelde tegen het Haarlose aan. Anton nam de boerderij van de Beerninks over. Nadat die boerderij in 1953 afbrandde bouwde hij aan de andere zijde van de weg een nieuwe boerderij. Mag ook wel een uitdaging worden genoemd. Hij was toen 40 jaar.
Theo werd tuinbouwer in Boekelo.
Willie had wel affiniteit met de agrarische wereld. Of hij het als beroep koos weet ik niet maar we kennen hem als veehandelaar.
Fiene trouwde met een landbouwer en wellicht Marie ook wel doch zij ontwikkelde zich aanvankelijk als pensionhoudster en later als hotel-restauranthoudster.
Slütter-Wichman-Nijenhuis 